”...ასე რომ ეს ადგილი არასოდეს უნდა დაისაკუთრონ იმ მარტოსულმა და დარცხვენილმა სულებმა, რომელთან არ უგემიათ არც დამარცხება, არც გამარჯვება.”
ჩვენ ვართ გაშლილი წიგნი და ადამიანები რომლებსაც ვხვდებით, წიგნები რომლებსაც ვკითხულობთ, მუსიკა რომელსაც ვუსმენთ წარუშლელ ჩანაწერებს ტოვებენ ხოლმე ამ წიგნში. ამ ჩვენს წიგნს ცნობიერება რომ ქვია საოცარი უნარი აქვს გაფართოების, შთანთქმის ყოველივესა რასაც ხედავს, ისმენს, შეიგრძნობს.
ესაა მარადიული რომანი, მილიარდობით ისტორია და ფინალი ყველას ერთგვარი აქვს - სიკვდილი.
მაგრამ კიდევ ერთი საოცარი თვისება აქვს ადამიანს თავად მართოს გონების ლაბირინთი მუსიკითა და წიგნებით. სწორედ ესაა ხელოვნება, შანსი გაუგო საკუთარ თავს და იქნებ რაღაც შეცვალო კიდეც - იქნებ უმნიშვნელო, იქნებ წამიერად ანდაც იქნებ სამუდამოდ.
ესაა მარადიული რომანი, მილიარდობით ისტორია და ფინალი ყველას ერთგვარი აქვს - სიკვდილი.
მაგრამ კიდევ ერთი საოცარი თვისება აქვს ადამიანს თავად მართოს გონების ლაბირინთი მუსიკითა და წიგნებით. სწორედ ესაა ხელოვნება, შანსი გაუგო საკუთარ თავს და იქნებ რაღაც შეცვალო კიდეც - იქნებ უმნიშვნელო, იქნებ წამიერად ანდაც იქნებ სამუდამოდ.
